PIJNMECHANISME BIJ EEN TENNISARM
Uit diverse onderzoeken blijkt dat er zelden ontstekingscellen aanwezig zijn (indien aanwezig dan gering en alleen de eerste dagen) Er is dus meestal geen sprake van een tendinitis maar van een tendinose.
Een tendinose is een degeneratief proces dat te beschouwen is als een poging tot adaptatie (aanpassing). Een tendinose treedt meestal op zonder dat er een aanwijsbaar trauma of overbelasting aan voorafging.
Wat veroorzaakt de pijn bij een tenniselleboog?
De literatuur geeft geen duidelijk beeld over de oorzaak van de pijn bij peesletsels, er is simpelweg niet veel over bekend.
Diverse onderzoeken tonen aan dat er een verhoogde concentratie van diverse pijnmediatoren en substance Paanwezig is en verhoogde ingroei van bloedvaatjes en zenuwuiteinde in de aangedane pezen. Deze zijn waarschijnlijk ook de hoofdverantwoordelijken voor de verhoogde pijngevoeligheid bij tendinose. Kenmerkend is tevens de toename van de grondsubstantie (matrix) en water tussen de vezels en de cellen (peesgebied wordt iets dikker). Dit is op zich een goede reactie omdat een dikkere pees steviger is. Het nadeel is dat de collageenvezels hun onderlinge verbindingen verliezen of minder stevig worden. De collagene vezels in de pees liggen niet parallel gerangschikt.
Waarschijnlijk is een tennisarm vooral een fasciaal (Collageen verdikkingen) probleem. Hierbij is vooral het Lateral Cubital Force Transmission System (zie anatomie) van grote betekenis. Te hoge trekkracht op dit collageen peesaanhechting en op de bekleding van het bot geven uiteindelijk een groot spanningsveld t.h.v. de epicondylus lateralis. U moet zich een trampoline voorstellen waar aan alle zijden (via veren: lees: fasciale collagene bekleding van spieren) wordt getrokken. De regio van de epicondylus lateralis staat bij tennisarmen onder een continue spanning die niet uit zichzelf vermindert eenmaal aanwezig. Verhoogde spanning in het gebied geeft meer compressie van de binnenste vezels tegen het botuitsteeksel maar ook een overmatige rek van de buitenste peesvezels en beide zullen afbraak en pathologie in de hand werken. Op den duur zal het lichaam reageren op deze spanning met meer aanmaak van bloedvaatjes en ingroei van zenuwuiteinde. Het is immers een gebied met een verhoogde activiteit dat vraagt om meer controle en voeding. De neurale ingroei rondom de nieuwe bloedvaatjes hebben echter een relatie met de symptomatologie (pijngewaarwording); deze verhoogd.
Bijzonder is verder te weten dat excentrische spierkrachttraining de verdere ingroei kan stoppen of zelfs verminderen.
In practice, it is the second stage (angiofibroblastic degeneration) that is most commonly associated with sports-related tendon injuries such as tennis elbow. Within the tendon, there is a fibroblastic and vascular response(tendinosis) rather than an immune blood-cell response (inflammation). Thus, the terms epicondylitis and tendinitis are misnomers. Although it is commonly presumed that any painful structure is inflamed, connective-tissue pain can be perceived by the patient as the result of nociception and a noxious chemical environment.
In de literatuur is er nog maar weinig terug te vinden over de oorzaak en pijnmechanisme bij de tendinosis. Verder onderzoek is nodig, maar belangrijk is dat u weet dat:
– de tennisarm vrijwel nooit een ontsteking is (in de beginfase mogelijk wel).
– de pijn hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt wordt door verhoogde ingroei van zenuwuiteinde, vermeerdering van het aantal bloedvaatjes (neo-vascularisatie aanwezig bij 50 % van de mensen), de verhoogde aanwezigheid van substance P en andere pijnmediatoren (oedeem en microvasculaire bloedingen).
– de rol van hypertone musculatuur en hun triggerpoints bij de verhoogde trekspanning op de fasciale structuren t.h.v. pees-bot-overgang is zeker van belang en als mogelijke oorzaak aan te wijzen.
– dat grote belasting een positief effect heeft op het genezingsproces en de pijngewaarwording bij een tennisarm.